Pytamy poznanej Czesiowej idącej do pracy o dojście do nilu. Mówi abyśmy wzięli boda-boda, bo to bardzo daleko.
Mówimy iż to nie wchodzi w rachubę, my chcemy pieszko.
Nie rozumie naszego zachowania (nie ona pierwsza)
Myśli iż nie mamy dingów, chce nam za sponsorować przejazd???
Z lekka się wkurzamy, odchodzimy.
Biegnie za nami i mówi iż nas doprowadzi do rzeki (18 lat - stara cześkowa panna - męża pewnie szuka - i 2-ch głupich muzungu się trafiło).
Ano nic tam Baśka - wojenka to męska rzecz, ale jak chcesz iść
idziemy
na początku prowadzi przez centrum
Następnie przechodzimy przez dzielnice w których muzungu jeszcze nie dotarli.
Czesie-bandziorki co chwilę zaczepiają nas - ta sama lajera - gdzie idziemy, po co, po co robimy zdjęcia, no ale po co nam te zdjęcia.
Czesiowa przewodniczka czasem tłumaczy bandziorką, ale gdy są bardziej upierdliwi usuwa się na bok.
Radźcie sobie głupie muzungu, kto przeżuje zostanie moim księciem.
Czesie-bandziorki zaczynają nas drażnić!!
Wioskowa, twu - miastowa studnia
Od czasu do czasu wchodzimy do pobliskich "lokali"
Czesiowa w butelce ma wodę z nilu którą sobie całą drogę popija, proponujemy jej szlachetniejszy trunek - odmawia.
Chyba zapadam w poważną Czesiową CHOROBĘ
Przestaje mi smakować piwo!!!
Gwoli wyjaśnienia
W Sudanie nie ma prądu. Przewody napięciowe na naszej ulicy niby są, ale tylko są
Kto chce prąd musi mieć agregat
W mijających lokalach Czesie trzymają piwko w dużych lodówkach-zamrażarkach, ale tylko po to aby butelki się nie zakurzyły, no i po to aby potencjalny klient się nie przeziębił jednym zimnym (zamrażarki stoją na słoneczku które ogrzewa je przyjemnie).
Piwko ma temperaturę kilkunastokrotnie większą od swoich procent.
Także piwo o temperaturze powyżej 40 stopni mnie troszkę trudniej wchodzi
Johny - oaza spokoju, trawi wszystko.
Nie cierpię piwa.
Woda w Sudanie?
Po co trzymać, kupować w butelce oryginalna jak jest w nilu??????
Zostaje tylko piwo i GIN
Przerzucam się na to drugie (też ma temperatury więcej niz procent, ale po 2-ch ginach nie chce się na jakiś czas pić
Bajka
Nie cierpię piwa.
Szukamy dalej Bahr al-Dżabal, no może nie szukamy bo prowadzi nas Czesiowa.
Nie wiem czy wspominałem - Nie cierpię piwa.
Czesiowa prowadzi nas przez bardzo ubogie dzielnice, cały czas towarzyszy nam tłum rozentuzjazmowanych Cześków
Dookoła nas toczy się codzienne życie stolicy
Focimy
Małe Cześki to zawsze wdzięczny temat do fotek.
Po zrobieniu zdjęcia i zobaczeniu siebie (pierwszy raz w życiu) na monitorku cieszą się jak diabli
Idziemy już prawie 4 godzinki, Czesiowa cały czas z nami
Szok
Co chwilkę jakiś Czesio-buc pyta po co robimy zdjęcia, chce paszport, pozwolenie (bliżej nie określone na co)
Jest SUPER
Czesiowe idą z prania
Już blisko
Dochodzimy wreszcie do NILU
Bahr al-Dżabal w tym miejscu robi wrażenie
Jest piękny, ogromny
Niestety a może bardzo dobrze mamy schowane aparaty (nie udało nam się zrobić żadnego zdjęcia z tego miejsca).
Jak tylko dochodzimy do brzegu, podchodzi do nas mały Czesio-bandziorek w "złotych" okularkach
Pyta po co tutaj przyszliśmy (muzungu tutaj nie przychodzą), po 15 minutach bardzo "gorącego" tłumaczenia każe odejść.
Opuszczamy szybko brzeg rzeki.
Po paru krokach słyszę za sobą bieg (prawdopodobnie dwóch osób)
Johny, nie oglądaj się, przyspieszamy, Czesiowa przyspiesza z nami. Wszyscy czujemy iż jest coś nie tak.
Dogania nas dwóch Czesiów
Znów pytania po co tutaj przeszliśmy.
Przychodzi Czesio z okularkami. Dwaj Czesie krzyczą na niego dlaczego nas (muzungu) wypuścił.
Chcą paszportów i abyśmy się wrócili na brzeg rzeki do ich "chatki" (kusząca propozycja)
Mówię do Johna (ale chyba nie musiałem nic mówić) że jak się wrócimy to za miesiąc na żółtym pasku w TVN-ie będzie o nas.
Próbujemy Czesiom grzecznie wyperswadować aby się od nas odp......
Nasza Czesiowa ucieka, Cześki jej nie gonią - mają nas (to im chyba wystarczy)
Aby być bardziej wiarygodnym, jeden z Czesiów przylatuje z metrowym kawałkiem blachy.
Próbuje nas skierować w stronę ich chaty
Blacha wiruje nad naszymi głowami, robimy uniki, jest nam przyjemnie ciepło (nie lubię zimna).
Dookoła nas przylatuje cała wioska
Czujemy się jak w kinie - tyle że to my gramy główne role
Setka Cześków podzieliła się na dwie grupy. Jedni to wazeliniarze Czesiów-bandziorków, drudzy są po naszej stronie.
Jako iż jesteśmy głównymi aktorami trudno ocenić nam których Czesiów jest więcej.
Dochodzi zmrok, a nam jest dalej przyjemnie ciepło.
W tym tłumie Czesiów przynajmniej jest szansa iż wcześniejszą blachą nie odetną nam głowy - chyba?
Naraz przylatuje jakiś Czesio-ważniak (w białej koszuli), chyba ma poszanowanie w wiosce.
Pomiędzy Czesiami następuje niezwykle pasjonująca wymian zdań.
Czesio-ważniak osłania nas swoja posturą (a posturę miał bardzo słuszną), pokazuje nam z tyłu rękami iż jak mamy ochotę to abyśmy się oddalili szybciutko
Johny krzyczy biegniemy
No dobra
Głupio wyglądamy. Uciekać przed Czesiami.
Połowa z nich jak się zorientowało śmieje się?????? (nie wiedziałem iż tak szybko biegam)
Paru Cześków podejmuję grę i zaczynają sprint za nami.
Nieźle to musi wyglądać
Dobiegamy do najbliższego skrzyżowania. Za skrzyżowaniem przeważnie stoją boda-boda.
Liczymy na to iż tak też będzie
Za skrzyżowaniem stoi jeden motorek, wskakujemy na niego.
Czesio-właściciel zdziwiony iz tak bez targowania 2-ch muzungu wskoczyło na jego maszynę??, zaczyna konwersację: gdzie chcemy jechać, co tu robimy, itp...
Krzyczymy na niego "bardzo grzecznie" (oczywiście po Polsku) aby zaprzestał konwersacji i sie pośpieszył
Obrażony rusza
Jedziemy
Po 15 minutach jazdy zatrzymujemy się i mówimy aby wiózł nas do jedynego (znanego nam) lokalu Rainbow - Hotel w którym podają zimne piwo
Po półgodzinie dojeżdżamy
Przez pół godzinki nic nie mówimy
Bez słowa pijemy Tuskera.
Życie jest piękne
Przy "kolacji" postanawiamy załatwić jutro (może pojutrze) jakiś papier aby było nam łatwiej
Wracając do domku wpadamy na jeszcze genialniejszy plan
A może pojedziemy do Terakeki
około 150 kilosów
Czemu nie
Jedziemy jutro - oczywiście na motorkach
Poznajemy dwóch Czesiów na boda-boda i umawiamy się z nimi rano na 4.30
Zapowiada się fajna wyprawa
Raniutko wstajemy
Idziemy na spotkanie naszych Cześków
Nie wiem czy pisałem iż czas w Afryce nie istnieje, kolejnym razem doznajemy tego na własnej skurze
Po wykonaniu setki telefonów Czesie przyjeżdżają
Po czasie są tylko 2 godzinki - luzik, nie ma ciśnienia
Uzgadniamy taryfę i jedziemy
Oczywiści na początek jedziemy zatankować, następnie wymienić olej, filtry - ful wypas - oczywiście na nasz koszt
Około 8.00 jesteśmy gotowi.
Poinstruowani iż nie robić zdjęć puki oni nie powiedzą - jedziemy
droga miodzio - ekspresówka
mnóstwo kań
Co chwilę mijamy punkty kontrolne.
Nie zatrzymują nas.
Jest dobrze.
Jadąc na boda-boda gdy widzę jakieś haty (drogę w bok) każę mojemu Czesiowi tam wjechać.
Przyjeżdżamy do pierwszej "wioski" - pusta
Druga "wioska" - pusto
co jest kaman?
Dojeżdżamy do trzeciej. Przed wioską zsiadam z motoru i mówię aby Czesio poszedł sam i krzyczał iż my nie chcemy nikogo zabić.
Wchodzi i krzyczy do not kill i dodaje cosik po Cześkowemu
Skutkuje.
Parę odważnych osób w wiosce zostaje.
Wchodzimy my.
Trzeba się zaprzyjaźnić (w Polsce zakupiłem na aledrogo setkę bransoletek z paciorków - 5 zeta 30 bransoletek), pierwsze lody przełamane.
Gdy wyciągamy aparaty znów szykują się do ucieczki - myślą iż to karabiny
Znów trzeba ich uspokajać
Czesie mówią nam iż przyjeżdżają gozdki do ich wiosek, wyciągają karabiny i urządzają zawody strzeleckie, a oni nie bardzo lubią jak się do nich strzela??
Czesie z wioski to lud Mundari
Zwróćcie uwagę na ich czoła.
To ich paszporty, znaki plemienne, skaryfikacje
Skaryfikacja, zwana inaczej tatuażem bliznowym, to sztuka zdobienia ciała poprzez nacinanie, zadrapywanie lub wypalanie skóry. Popularna jest wśród wielu plemion afrykańskich, między innymi w Południowym Sudanie. Skaryfikacja wykonywana jest na różnych częściach ciała, najczęściej na plecach i brzuchu, ale czasem też na twarzy - przy pomocy nacięć tworzy się skomplikowane wzory, a im blizna bardziej wypukła, tym lepiej. Zabieg jest bardzo bolesny, a efekt kontrowersyjny...
Zabieg trudno jest wykonać za jednym podejściem, nierzadko bolesne rany zadaje się ciału nawet przez kilka tygodni, a jakby bólu było mało, świeże rany podrażnia się przy pomocy substancji, które opóźniają gojenie. Dzięki temu blizny stają się bardziej widoczne.
Typowy wzór blizny Mundari składa się z dwóch zestawów po trzy równoległe linie, każda z obu stron na czole.
Bardzo fajni Czesie.
Nie mamy dużo zdjęć bo bardzo przestraszeni byli
Jedziemy do następnej wioski.
Rytuał się powtarza.
Czesio od Johna jakiś nerwowy.
Nie chce mu się nigdzie zatrzymać. ja co chwilę przystaję by coś pofocić, nawiązać kontakt z Cześkami-Mundari
Johny oddala się daleko, ja jadąc za nim dojeżdżam do skrzyżowania dróg, wybieram drogę w prawo (wg. mnie tam do Terakeki).
(oczywiście nasi Czesie nie wiedzą gdzie jest Terakeka - to ich pierwsza wyprawa tak daleko od domku).
Po jakimś czasie spotykamy przy drodze Cześków, pytam czy przejeżdżał tutaj jakiś muzungu
Dotykając mojej aksamitnej skóry...
(dygresja - stwierdziłem iż każdy nowy dzień, każdy ranek gdy się budziłem w Afryce, to coraz piękniej wyglądam. Ale tego dnia przeszedłem samego siebie)
...Czesie mówią iż pierwszy raz w życiu widzą białego człowieka.
Super
Johny na pewno pojechał prosto
Zawracamy, mówię Czesiowi aby przyśpieszył bo Johny gotowy dojechać do Chartumu
Te przyśpieszenie to był mój błąd
Czesio zapieprza na czesiowej drodze jak Tomasz Gollob, a ja za nim podskakuję na wysokość mijających palm
Super
Po 40 minutach doganiam Johna
Wrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Zawracamy
Dojeżdżamy do Terakeki
Terakeka, malutkie miasteczko
Rozchodzimy się z Czesiami chcąc porobić parę zdjęć.
Dochodzimy do targowiska i za nami krzyczy pokaźnych rozmiarów Czesio abyśmy się zatrzymali i podeszli do niego
Złote okularki, Szycha!!
Zazwyczaj Czesie podchodzą do nas, jemu każdy ruch sprawia trudność.
Uciekamy?? nie ma to sensu, daleko nie uciekniemy, podchodzimy.
Okazało się iż to szef wioski - miasta, oczywiście pyta co tutaj robimy.
Masakra pół godzinki tłumaczenia, mówi iż fotografujemy strategiczne punkty jego wioski-miasta, ogląda nasze zdjęcia ale widzi tylko ludzi.
Płaszczymy się przed nim i łaskawie nas puszcza, mówiąc abyśmy do pół godzinki opuścili jego teren
Dupa!!!
Chowamy aparaty
Idziemy na piwo.
Nie cierpię piwa!!!!
Do sklepiku przychodzą nasze Czesie
Johny wpada na niezbyt genialny pomysł i kupuje im po piwku (mam doświadczenie z Tajlandii - Czesio + piwo...)
Dlaczego nie był to zbyt inteligentny gest iż kupił Czesią piwko (my wypiliśmy z 3)
Mój Czesio nieźle się trzymał
Od Janka Czesio na pierwszym zakręcie za wioską wjechał w odnogę nilu (patrz do rzeki)
Do krzaczków Johny z swoim Czesiem wjeżdżał jeszcze kilka razy.
Czasem udało mu się zeskoczyć, czasem nie (po drugim, czy trzecim razie skóra z łydki Johna pozostała na rurze wydechowej motorku Czesia)
W każdym bądź razie droga powrotna nie dłużyła się
Czas się kończy.
Musimy odjeżdżać
Jadąc parę metrów za wioską na punkcie kontrolnym - zonk
Zatrzymują nas Czesie z złotymi okularkami, każą oddać aparaty, plecaki...
No, wygląda to nie najlepiej.
Lecz z naprzeciwka jedzie duża toyota, a w niej siedzi jakiś BIAŁAS!
Szok
Pierwszy białas na sudańskiej ziemi.
Spada on nam dosłownie z nieba.
Zatrzymuje się obok i pyta czy się dobrze czujemy i czy z nami wszystko ok. i tak na marginesie co tutaj robimy, gdzie nasza obstawa??
Mówimy mu o co kaman i facet zbaraniał. Sami z Juby tutaj dotarliśmy???
Okazało się iż jest to holenderski antropolog, prowadzący badania na ginących plemieniach Sudanu.
Daje nam swoją wizytówkę, pyta czy wiemy gdzie w Jubie jest hotel Rainbow (no masz) i mówi jak przeżyjemy i uda nam się wrócić (międzyczasie proponuje nam przejażdżkę w swoim samochodziku z czego natychmiast rezygnujemy - jak zabawa to zabawa) to zaprasza nas na zimne piwko i pogadamy o Sudanie
Czesie z obstawy Holendra mówią do Czesi z checkpointu aby się nie wygłupiali i szybciutko nas puscili.
Udało się jedziemy dalej.
Po drodze odwiedzamy pobliski haty.
Czesie uciekają
Znów powtarzamy rytuał
Po zaprzyjaźnieniu się proponują różniste żeczy
Od kasawy (to to białe) po orzeszki, strzały figurki, bransoletki...
Swego czasu była (może jest) akcją p. Ochojskiej z studnią dla Sudanu Południowego - parodia
Studnie przy rzece (to nie jednostkowa studnia) bezsens
Czesie i tak pija wodę z rzeki
Do studni chodzą tylko dzieci traktując to jako atrakcje i możność schłodzenia się
Studnia dla Sudanu (północnego) to może i tak, tam bardziej pustynia. Ale w południowym - parodia
Uciekające panny do wzięcia (notabene, później nie można było się od nich opędzić)
Wszystkie dzieci w afryce transportowane są na pleckach (niekiedy brzuchach) matek w chustach, kozich skórach itp.
Lud Mundari to plemię pasterskie.
Praktycznie nic nie uprawiają, tylko chodzą ze swoim bydłem (krowami, kozami)
Spotkaliśmy pewnego dnia misjonarzy francuskich.
Opowiedzieli nam ja też chcieli nauczyć Mundari uprawy roli
Zrobili zebranie na parę wiosek, i przez parę miesięcy uczyli Czesiów co maja robić.
Wraz z Czesiami 50 metrów od rzeki uprawili pole, zasiali sorgo i codziennie podlewali.
Po jakimś czasie Czesie powiedzieli iż muzungu to głupiutkie stworzenia, i podlewać bezsensownie ziemi wodą - nie będą
Misjonarze przekupili Część Cześków i płacąc im codziennie Czesie ochoczo przynosili wodę z rzeki.
Po pierwszym zbiorze, Czesie wraz z misjonarzami zaniechali rolnictwa...
Po przełamaniu lodów
Wracamy do stolicy
Niedaleko stolicy, (prawdopodobnie ostatni checkpoint) zatrzymują nas Czesie złotoocy.
Gdzie-Skąd-Po co-Dokąd...????
Pałują kijami naszych Cześków, a nas zapraszają do więzienia
Zajefajnie....
Wsadzają nas do blaszanej budy.
My możemy usiąść na klepisku. nasi Czesie leżo w kącie przed nami od czasu do czasu dostając kijem po grzbiecie
Fajnie cieplutko
W budzie chyba z 70 stopni
Kontemplujemy nasz błogi stan a roje much masują mile nasze strudzone czoła
Bajka
Jest dobrze, zabierają tylko aparaty i plecaki, zostawiają nam buty (Johny już kiedyś kiblował i zabrali mu buty bo powiedzieli iż już mu nie będą potrzebne).
Czesi-bandziorów jest trzech (w tym jeden mundurowy) przychodzą zabierają Johnego na przesłuchanie
Po jakimś czasie przychodzą po mnie.
Pierwszy Czesio-bandzior pyta:
Gdzie mieszkamy?
Gdzie byliśmy?
Po co?
Po co robimy zdjęcia (wcale nie dociera do nich iż zdjęcia robimy w celach pamiątkowych, podróżujemy turystycznie - w Sudanie nie ma turystyki)
Jeden kończy drugi zaczyna
Te same pytania
Masakra.
Na koniec jeszcze trzeci - pytania, pytania...
Wracam do Johna. Nieśmiało mówię iż chyba trzeba ten cały Sudan odpuścić. Nie żeby niebezpiecznie (uhahahaha) ale nudzą mnie już te ciągłe kontrole i miliony pytań
Johny odpowiada iż też to po cichu rozważał. Rozumiemy się - to ważne.
Po mile spędzonej godzince w saunie (mamy dwie butelki wody - jedną dajemy naszym Czesiom) idę popłaszczyć się przed Czesiem-bandziorem aby pozwolił nam wykonać telefon do przyjaciół
Po chwili zastanowienia łaskawie zezwala.
Dzwonimy, opowiadając kumplom naszą przygodę. Mają ubaw. Mówią iż coś załatwią i przyjadą z odsieczą
Spoko
Luzik, nie ma ciśnienia - jesteśmy na wakacjach
Po paru minutach telefon. Okazuje się iż naszym przyjaciołom skończyła się dwa miesiące temu wiza.
Nie mogą opuszczać stolicy (wogule nie mogą się poruszać).
Super
Mówią iż zadzwoni do nas Złotooki-Czesio-Szycha (notabene też ma na imię John - toż to prawie rodzina) wyciągnie nas
Po pół godzince dzwoni Złotooki-Czesio-Szycha, przedstawiamy mu naszą sytuację, po namyśle mówi aby dać do telefonu jakiegoś Czesia-bandziora
Czesio-bandzior konwersując zmienia kolor z czarnego robi się szkarłatno-czarny. Rozmowa kończy się po kilku minutach bardzo głośnymi krzykami
Czesio-bandzior czuje się tutaj najważniejszy nie lubi jak ktoś ważniejszy podważa jego kompetencje
Czy czasem nie pogorszyliśmy naszej sytuacji?
Biorą nas na dalsze przesłuchania
Te same pytania
Żenada
Tym razem po pytaniach każą nam opróżnić wszystkie kieszenie, wyłożyć wszystko na deskę.
Dokładnie wszystko oglądają, sprawdzają
Jednego z Czesiów-bandziorów interesuje mój nóż - już go widzi w swojej chatce.
Co jak co ale mego Ontario nie oddam, wiem iż nóż ten sprawia i niektórym białasom trudności w jego otwarciu, także myślę iż Czesio-bandzior też nie będzie na tyle rozgarnięty aby go otworzyć
Mówię mu iż nóż ten jest popsuty, trudno się go otwiera (jaki głupi myzungu - nosić zepsuty nóż)
Zżerają mi całą paczkę gum orbit - oby się porzygali na miętowo mówię im otwarcie z uśmiechem - też się śmieją.
Aparaty oczywiście na początku zatrzymali twierdząc iż to już ich
No Aparaciki kosztują nas troszeczkę większej elokwencji i daru przekonywania, po dłuższym czasie Cześkowym targiem dochodzimy do konsensusu. Aparaty możemy zatrzymać, musimy tylko na ich oczach skasować wszystkie zdjęcia (jak dobrze iż są na tym świecie programiki które nawet najczarniejszym Czesiom się nie śniły).
Po długiej godzince rewizji odprowadzają nas do budy.
Znów się płaszczymy, mówimy iż te parę godzinek w saunie na pewno dobrze nam zrobiło, ale teraz chcielibyśmy posiedzieć przed budą
Wspaniałomyślnie się zgadzają
Siedzimy sobie.
Luzik, jest dobrze
Przyjeżdża boda-boda z wiadrem żarcia dla Czesiów-bandziorów.
Z traw wokół wychodzi innych piętnastu Cześków, stojąc dookoła wiadra pałaszują głośno i i ochoczo.
Troszeczkę już w życiu jedzonka widziałem ale to nawet mnie powala. Masakra
My jesteśmy dziś po trzech gorących zupkach - nilach, także zupki i widok brei którą wpieprzają Czesie skutecznie oddalają nasz głód
Nasze Czesie z apetytem spoglądają na wiaderko, które w oka mgnieniu traci swoją zawartość. Czesie dwoma dłoniami biorą żarełko i wpychają do ust - musi być dobre...
Po dłuższym czasie pytam czy można zadzwonić
Czesio bandzior zezwala
Dzwonię do Złotookiego-Czesia-Szychy, ten zdziwiony iż siedzimy jeszcze na checkpoint-ie mówi abym dał jeszcze raz jakiegoś bandziora do telefonu
Znów ta sama lajera.
Czesio-bandzior wydziera się niemiłosiernie i na zakończenie rozmowy chce efektownie odłożyć telefon na ziemię
Tłumaczę mu iż to rodzinna pamiątka i by go oszczędził.
Znów zabierają na przesłuchanie
Tym razem spisują rzekomo nasze zeznania na kartce papieru.
Kartkę zapisują jakimiś krzaczkami, spisują z naszych paszportów numery, dane osobowe...
Poland - co to jest?
Wpisują Holland - może być
Mówię do Johna by broń Boże nie podpisywał cyrografu bo jeszcze o jakiś przemyt nas zaskarżą.
Po długim, bardzo długim czasie mówią by podpisać
Odpowiadamy iż nie umiemy pisać, czytać i wogule ich nie rozumiemy
Zabieramy swoje plecaki i wychodzimy z budy
Troszkę szarpaniny jest, krzyczę na naszych Czesiów aby odpalali maszyny
Boją się
Odpalamy sami motory, widząc to nasi Czesie wskakują na motory i odjeżdzamy żegnani wesoło machającymi za nami i pokrzykującymi Czesiami-bandziorami
Okazuje się iż mojemu Cześkowi ukradli kask, jego epitety pod adresem współplemienców słyszę do końca podróży
Każemy zawieść się do Rainbowa
Zamawiamy dwa zimne
Życie jest piękne
Milczymy
To już rytuał czy cuś
Taka Cześkowa tradycja
Życie jest piękne
Po zaspokojeniu głodu wracamy do domku
Opowieścią nie jest końca
Poniżej John z Johnem (niestety ma zdjęte złote okulary i nie widać jego sygnetu)
Ale szyszką jest, jeździ samochodem bez rejestracji itp.
Odpalamy mu również kilkadziesiąt Szylingów - może się jeszcze przydać
Dzisiaj postanawiamy załatwić jakiś papier (aby było "łatwiej")
DYGRESJA
Wczoraj było na "naszej" ulicy wesele (a dokładnie dwa) - w knajpie nieopodal, a dokładnie na ziemi przed blaszaną budą.
Z jednego wesela państwo młodzi zamówili dla gości weselnych moskitiery (prawie co skończyła się pora deszczowa, jest pełno kałuż i miliardy moskitów, wszyscy zapadają na malarię)
Drugich "weselnych" nie było na to stać.
Pierwsi przyszli na plac przed budą Czesie których nie było stać na moskitiery.
Posiadali oczywiście pod siatkami - a co tam.
Po jakimś czasie przyszli drudzy "weselni".
Poczeli "dyskutować", oczywiście przy pomocy karabinów.
OSIEMNASTU Czesi odeszło w zaświaty.
Luzik
Przed naszym domkiem mnóstwo pająków uwiło w nocy swoją sieć
Jest też wylęg jaszczurek - agamy, masakra jak wyjdziesz tylko na jakąś trawą to prawie chodzą ci po nogach.
Przed wejściem do "kompleksu" ministerstw Sudanu Południowego, postanawiamy cosik wciągnąć
Etiopska - Injera
Masakra
Wygląda jak ścierka - gąbka, i tak też smakuje
Ciasto kwaśne z bardzo ohydnymi sosami
jesteśmy "troszkę" głodni.
Jemy.
Po "sutym" posiłku idziemy do ministerstwa
Widoczek przed:
W samym kompleksie oczywiście nie wolno nawet aparatu wyciągnąć
Tułamy się od Annasza do Kajfasza w końcu trafiamy do ministerstwa sportu i turystyki.
W ministerstwie full wypas.
Na klepisku dwie skrzynki, na nich deska, na desce komp.
Pan za deską daje nam milion kartek do wypisania.
Wypisujemy, załączamy po dwa zdjęcia, piszemy gdzie chcielibyśmy się jeszcze udać.
Płacimy 50$ i git
Mamy papiery
Pytamy się jeszcze czy to wszystko? czy z tymi papierami poruszanie się po wypisanych miejscach jest bezpieczne i złotoocy-czesie nas nie zaczepią, mówią iż na 100% wszystko jest ok.
Jak się okazało już po przyjeździe do Polski należy:
Pojechać na wschód do Torit i w tamtejszej placówce ministerialnej ubiegać się jeszcze o papiery na możliwość poruszania się po kraju
Koszt to 100$ na dzionek.
Z papierami dostaję się także dwóch Cześków-złotookich z karabinami którzy są Twoją obstawą
Nam nikt o tym wcześniej nie powiedział - w ministerstwie też
Na szczęście chyba
Teoretycznie full wypas - git, ale znajomi po nas co tam pojechali skorzystali z tego "przywileju"
Dostali dwóch Czesiów-złotookich i praktycznie nie mogli robić bez ich pozwolenia żadnych zdjęć (zrobili zdjęć jeszcze mniej niż my?)
Na Checkpointach także ich zatrzymywali tyle że oni nie musieli się tłumaczyć - tłumaczyli się Czesie-złotoocy.
Ale czas spędzony na Checkpointach był także czasem straconym
To tłumaczenie się po co, gdzie, dlaczego? - milion razy jest najbardziej męczące w całej przygodzie.
Po uzyskaniu papierów spotykamy belgijskich misjonarzy.
Opowiadają nam o misji w Ugandzie
Jest takie miejsce, tacy Czesie jak Karamoja, mają tam misję.
Pewnego razy dwóch muzungu jedzie samochodem z Czesiem-szoferem. Zatrzymują ich Karamoja. Pytają gdzie jadą.
Wszystko ok.
Muzungu ok.
Czesio-szofer nie jest z ich plemienia - stwierdzają.
Wyciągają karabin i w samochodzie posyłają kulkę Czesiowi-szoferowi prosto w czoło.
Do białych muzungu mówią aby się przesiedli z Czesiem-szoferem, do nich nic nie mają, mogą jechać dalej.
Johny był już kiedyś u Karamoji... ale tylko parę dni.
Karamoja są git. Lubią białych
Czu złotoocy-czesie z Sudanu nam się jeszcze podobają??
Zaczyna cosik kiełkować. Czy urośnie?....
Dzisiaj "może" będzie łatwiej
Planujemy odwiedzić lud Lokoya
Bierzemy motory i sru w kierunku Mangali
Na motorkach dojeżdżamy do końca drogi. Drogę zagradza nam rozlewisko nilu
Musimy przekraczać w bród
W rozlewiskach toczą się spotkania towarzyskie Cześków z pobliskich hat (niekiedy oddalonych od siebie ładnych parę kilometrów)
Nad wodą Cześki piorą swoje ubrania, poją swoje zwierzęta, kąpią się załatwiają, swoje interesy
Oczywiście jest wśród nich i policjant (dobrze iż mundurowy nie w cywilu) sprawdza nas skrupulatnie.
Płaszczymy się przed nim i możemy iść dalej
UFFFFF
Po paruset metrach dochodzimy do "centrum"
Tutaj to rynek
Jest i sklepik
Dokonując zakupów robimy furorę
Widząc zamrażarkę, proszę o zimną wodę. Hahaha. (jedną butelkę mam w plecaku - niestety - cieplutka)
Czesiowa wyciąga Wiadro z wodą z rozlewiska które przekraczaliśmy
Dziękujemy
Prosimy o piwo.
Ma
Wyciąga
Piwko 55 stopniowe
Pycha
Przy pobliskim barze toczy się życie towarzyskie pobliskiej wioski
Aparaty nam goreją
Trzaskamy miliony fotek
Idziemy dalej
Dochodzimy do pierwszych chat
Jesteśmy troszkę głodni, zagajamy z Czesiową-gospodynią
Widząc kurnik, może cosik wciągniemy z drobiu?
Nie ma sprawy.
Czesiowa łapie kuraka i z piórami do michy??
Wyciągam go i oprawiam
Dziwą Czesiów nie jest końca
Czesiowa i tak zabiera wnętrzności
Przydadzą się na potem, a pióra?? marnotrawstwo
Nie jest zbytnio zadowolona widząc faceta w kuchni
Swojego wojownika nie ma w domu.
W zagrodzie jest jeszcze jedna żona (to ubogi wojownik - tylko 2 żony)
Każda z żon do czegoś innego
Inna gotuje i zajmuje się "domem", inna rodzi dzieci, jeszcze inna zaspokaja zachcianki męża
Full wypas
Po obiedzie wędrujemy dalej
Idąc już parę kilometrów napotykamy dym???
i miliony kań nad naszymi głowami
co jest kaman??......
Jest wylęg czarnych mamb
Czesie wypalają busz w celu wygonienia gadziny
Te sokoły nad naszymi głowami to polują właśnie na pełzające mięsko.
Czesie uświadomili nam iż w całym regionie jest właśnie wulęg węży, jaszczurek i te kanie nad naszymi główkami poluję właśnie na nie.
Wśród dymu widzę zbliżającą się postać
To Czesio-wojownik-Lokoya
Zaprzyjaźniam się z nim.
Chwilkę gawędzimy i już jesteśmy przyjaciółmi
W Sudanie (jak i w Ugandzie) przyjaciele (płci męskiej) chodzą z sobą trzymając się za ręce. U nas troszkę nie do pomyślenia (no chyba że z partii Palikota).
Jankowi udało się w Ugandzie zrobić fajne zdjęcie dwóch policjantów spacerujących i trzymiących się za ręce.
Fajnie
No i tak też chodzę sobie z nowo poznanym przyjacielem
aż nagle Czesio mówi czy słyszę??
musimy uciekać??
ciągnie mnie w płonący busz
Mówię iż oprócz palącej, trzaskającej trawy nic nie słyszę, a tak na marginesie to go chyba pogięło.
Nie będę uciekał w busz, gdzie przed ogniem uciekło miliardy węży.
A tak w ogóle po co mam uciekać???
Bo zaraz zginiesz muzungu, mówi????
Zaraz będzie polowanie???
Nie zdążyłem zapytać co i jak, Czesio uciekł w stronę dymu i ognia.
W tym samym czasie usłyszałem ffuu, ffuu, ffuu, ffuu, ffuu, ffuu, ffuu, ffuu, po jakimś czasie zobaczyłem nad sobą helikopter.
Oczywiście widziałem wcześniej helikoptery, ale ten mną wstrząsnął.
Był na pewno 10, 20, 30, metrów nade mną, lecz wydawało się iż spadnie mi zaraz na głowę, a łopaty... ech.
Niczym helikopter w ogniu
Emocjonujące...
Nie namyślając się długo...
Helikopter podleciał nade mną postał chwilkę (też pewnie był zdziwiony widząc wariata - białego w środku buszu, pośród ognia) i ..... odleciał
Po dłuższej chwili z płonących traw wyszedł uśmiechnięty, aczkolwiek przerażony Czesio.
Mieliśmy kupę szczęścia, mówi. Zazwyczaj przylatują strzelają do wybranych Cześków i odlatują.
Dobrze iż ja tutaj byłem, udało mu się, bali się strzelać??
Ale to przecież helikopter rozjemczych wojsk (zresztą z zaprzyjaźnionego Polsce kraju), oni tutaj utrzymują pokój, porządek...
Taaaaa mówi....
Życie jest piękne...
Po jakimś czasie konwersacji, do Czesia dołącza rodzinka i odchodzą
My idziemy dalej...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz